Rozdział 6

< Harry >

Wracaliśmy z Lexi do domu gdy nagle dziewczyna się zachwiała. W ostatniej chwili przed upadkiem załapałem ją. Byłem zdezorientowany i nie wiedziałam co się stało.
- Lexi?
Najwyraźniej dziewczyna musiała zemdleć. Wziąłem ją na ręce i skierowałem się w stronę domu. Była strasznie krucha i lekka. Wszedłem do środka niosąc dziewczynę, widziałem dziwne spojrzenia ludzi. Gdy doszedłem do naszego stolika zobaczyłem spanikowane spojrzenie Niall'a.
- Co się stało? Co jej zrobiłeś do cholery?!
Chyba się trochę wkurzył, ale przecież jej nic nie zrobiłem.
- Po prostu zemdlała. Nic jej nie zrobiłem.
- Na pewno?
- Weź się ogarnij stary Laska nie jest w moim typie. Serio stary nie przystawiam się do niej.
- Mam nadzieję. Możesz ją zanieść do jakiegoś pokoju?
- Spoko bro.
Poszedłem w kierunku mojego pokoju uważając aby nic nie zrobić dziewczynie. Wyglądała tak bezbronnie. Położyłem ją do łóżka w moim pokoju , wtedy zobaczyłem te blizny. Dlaczego ona sobie to robi? Może faktycznie nie miała tak łatwo w życiu. Spróbuję z nią o tym porozmawiać, może się czegoś dowiem. Zszedłem na dół cały czas myśląc o dziewczynie, nie mogłem się od niej uwolnić. Szczerze to sam nie wiem dlaczego. Jest przecież zwykłą nastolatką, ale jednak. Coś mnie do niej ciągnęło. Nie mam pojęcia co. Ale wiem jedno że to co powiedziałem Niall'owi to kłamstwo. Alexis była perfekcyjna. Cholera...

< Lexi >

Powoli otwierając oczy ujrzałam biały pokój. Mahoniowe meble odcinały się od jasnego wnętrza pokoju, tworząc ładny kontrast. Podniosłam się i przeciągnęła. Co się stało? Gdzie jestem? Z dołu słyszalna była dla mnie głośna muzyka. Impreza... Podeszłam do okna i przez nie wyjrzałam, nadal było ciemno, a księżyc wciąż wisiał wysoko na niebie. Dzisiejsza noc jest wyjątkowo ładna. Ciekawe ile spałam? Usłyszałam ciche skrzypnięcie drzwi. Odwróciłam głowę i zobaczyłam Harr'ego.
- Co tu robisz?
- Wiesz... Tak jakby jesteś w moim pokoju.
- Przepraszam, ja może już pójdę.
- Nie spokojnie zostań. Lepiej się już czujesz?
- Tak. Przy okazji... Ile spałam?
- Nie wiem. Może z godzinę? Lexi...
- Tak?
- Em.. Dlaczego tak mi się przyglądasz?
No tak. Od kilku minut patrzyłam się na Harr'ego, można powiedzieć że wręcz gapiłam. Dopiero teraz miałam okazję mu się przyjrzeć i zauważyłam, że jego ręce są całe w tatuażach.  Zastanawiałam się kiedy sobie zrobił. Był też dość wysoki i dobrze zbudowany. I ten kolczyk w wardze. Otrząśnij się Alexis, to zwykły chłopak. Ciągle powtarzałam w myślach.Zmieszana spuściłam wzrok.
- Twoje tatuaże... Nie widziałam ich wcześniej.
- Taaa.. Trochę ich jest.
Nastała niezręczna cisza, więc pomyślałam że powinniśmy już iść na dół.
- To może zejdziemy na dół?
- Masz rację. Pewnie się martwią o Ciebie.
Wątpię. Przecież nic mi nie jest. Nie wiem po co mieli by się martwić. Wyszliśmy z pokoju. Na dole było pełno pijanych i spoconych ludzi. Aż mi się niedobrze robiło, od samego patrzenia na nich. Przy naszym stoliku siedzieli wszyscy prócz Julli. Harry powiedział że przyniesie mi coś do picia.
- I jak, lepiej się już czujesz? Wszystko w porządku?
- Tak. Naprawdę jest dobrze.
Kochana Danielle, zawsze się tak troszczy i innych. Niall poszedł coś sprawdzić, a reszta zajmowała się innymi sprawami.. Wiec tak jakby zostałam sama. Znowu. Siedziałam myśląc o tym dlaczego wciąż tu jestem. Rozejrzałam się dookoła. Wszędzie puste butelki po alkoholu, papierki, rozwalone jedzenie. Ciekawi mnie jak Harry i Niall to posprzątają. Pewnie są do tego przyzwyczajeni. Z tego co się dowiedziałam od Julli takie imprezy to norma. Wreszcie przyszedł Harry.
- Przepraszam że tak długo mnie nie było. Musiałem coś załatwić.
Podał mi kubek z piciem. Zobaczyłam że z kącika jego ust leci krew, a kostki na jego dłoniach są lekko poobijane. Chłopak usiadł i zaczął wycierać sobie krew, która spływała po jego palcach. Wzięłam od niego chusteczkę i pomogłam mu wytrzeć pozostałą krew z twarzy i rąk.
- Harry co się stało?
- Nic, Lexi wszystko jest Ok.
- Widzę, ale tak serio. Harry co tam się stało?
- Była bójka i Musiałem ich rozdzielić, a potem przyszedł Niall i mi pomógł.
Miejmy nadzieję że to prawda. Nie poruszałam już tego tematu. Po kilku minutach wrócili Niall i Jullia z propozycją gry w butelkę. Wszyscy usiedliśmy na podłodze nie byłam pewna czy chcę grać.
- Oj no weź Lexi będzie fajnie.
Jullia za wszelką cenę próbowała mnie przekonać. Nie wiem czemu jej tak na tym zależy. Przecież to zwykła gra. Zgodziłam się bojąc konsekwencji. Jednak nie spodziewałam się, że tak to się skończy...
___________________________________________________________________________

20 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ